✍اگر در سنت گذشته بنگریم، می بینیم که خیلی از صنایع،حرفه ها،فنون و هنر ها قرنها نسل به نسل انتقال پیدا کرده است و اتفاقا خود را هم بروز و توانمند می کردند.
بستر انتقال علم و تجربه این فنون در یک نظام آموزشی قوی استاد-شاگردی صورت می گرفت که اتفاقا در خیلی از این موارد رابطه این استاد شاگردی بین پدر و پسر بود
این نظام آموزشی در عین سادگی، بسیار قدرتمند بوده است و توانسته دانش هر حرفه را در قرنهای متمادی حفظ و تقویت کند.
اما در عصر جدید، نظام آموزش و پرورش و دانشگاه خواسته است جایگزین روش سنتی گذشته شود به طوریکه رشته های فنی حرفه ای به همین خاطر راه اندازی و تاسیس شدند.
حال نتیجه این نظام آموزشی جدید چه بوده است؟
بعضی از هنرها و فنون که از بین رفتند و دیگر اثری ازشان نیست و بعضی دیگر هم که فقط استاد پیر و ناتوانی هست و شاگردی نیست(مثل مسگری) و بعضی از رشته ها که دیگر اساتید و شاگرد هست اما برای سالهای آینده احتمالا شاگرد جدید به این فنون وارد نشود(مثل خیلی از تعمیرات لوازم خانگی و تراشکاری و ...) حتی کشاورزی هم از این مساله در امان نیست
در حال حاضر مهندس کشاورز و تکنسین زیاد تربیت شده اند اما خود کشاورز و تعمیرکار خیر، در خیلی از موارد حتی پسران کشاورزان هم شغل پدرشان را ادامه نمی دهند
شما کافیست به تعمیرکاران شهرتان یک سری بزنید و از سن و سال و وضعیت شان و شاگردانشان پرس و جویی کنید
آنوقت دستاورد نظام آموزشی مدرن را در این فنون را بهتر حس خواهید کرد.
لینک کانال پیچ تاریخی👇👇👇
➕https://telegram.me/joinchat/BSbh0zvawpyjs5zDM3LsgA
- ۹۵/۰۶/۲۱