#بحران_علم_مدرن
قسمتی از بیانیه پایانی و خلاصه ای از مباحث مطرح شده در کنفرانس بین المللی "Modern Scienece in Crisis;A Third World Response" است که در نوامبر 1986 در مالزی برگزار شده است. این کنفرانس علاوه بر متخصصان مالزیایی، میهمان 140 متخصص و دانشمند از سراسر جهان بوده است:
🔶تاملی پیرامون علم و تکنولوژی مدرن_قسمت چهارم
سنت های آسیای جنوب شرقی نیز مملو از مثال های بی شماری از علوم و تکنولوژی بومی است. علم و تکنولوژی غربی، این نظام های معرفتی را تخریب کرد. نمود بارز این تخریب، در نفی همه ی این تمدن ها و فرهنگ های سنتی در تاریخ علم و تکنولوژی هویدا است. علم و تکنولوژی مدرن، داروسازی سنتی را تخریب و سرکوب کرد؛ معماری و تکنیک های خانه سازی محلی را از میان برد و کشاورزی و شیوه های آبیاری متناسب با محیط زیست را منسوخ نمود.
با توجه به ماهیت مخرّب علم و تکنولوژی فعلی و این حقیقت که این علم و تکنولوژی از سوی کشورهای صنعتی و شرکت های چند ملیتی کنترل و مدیریت می شود، ضروری است که کشورهای جهان سوم مبنای محلی خاص خود را برای تولید، استفاده و توزیع دانش علم و تکنولوژی ایجاد کنند. کشورهای جهان سوم باید در این دوره با یکدیگر همکاری کنند. علاوه بر این، باید به طور کلی در مفهوم انتقال تکنولوژی و واردات علم از غرب تجدید نظر کرد.
ایجاد فرهنگ علمی بومی نیازمند آن است دانشمندان، تکنولوژیست ها، تصمیم گیران و فعالان جهان سوم، ارزش های متناسب با علم و تکنولوژی سنتی را فراهم سازند. تکنولوژی ها و نظام های پزشکی سنتی باید ارتقا، پیشرفت و توسعه یابند و مبنایی برای ایجاد تکنولوژی ها و نظام پزشکی بومی(اما کاملاً معطوف به زمان حال) قرار گیرند. به همین صورت، معضلات ملی نیز باید در چارچوب مدل فکری بومی و با منابع محلی حل شوند.
صرفاً هنگامی علم و تکنولوژی می تواند برای ما معنادار باشد و نیاز های ما را برآورده سازد و خلاقیت و نبوغ واقعی ما را نشان دهد که در محیط اجتماعی_فرهنگی خودمان و از عقاید و فرهنگ های خودمان ریشه گرفته باشد. علم و تکنولوژی جهان سوم فقط با تکیه بر علوم، اصطلاحات و سنت های محلی در همه ی حیطه های تفکر و عمل، قابل شکل گیری است.
ترجمه سید مجتبی عزیزی
لینک عضویت در کانال پیچ تاریخی
https://telegram.me/joinchat/BSbh0zvawpyjs5zDM3LsgA
https://telegram.me/pichtarikhi
- ۹۵/۰۴/۱۳